Democratie op zijn Amerikaans
Heel veel Amerikanen zijn de oorlog in Irak spuugzat. Er lijkt maar geen einde te komen aan het geweld. En met de democratie, daar gaat het ook niet goed mee. Dat was toch een belangrijk motief van Bush.
Heel veel Amerikanen zijn de oorlog in Irak spuugzat. Er lijkt maar geen einde te komen aan het geweld. En met de democratie, daar gaat het ook niet goed mee. Dat was toch een belangrijk motief van Bush.
In de VS gelooft vrijwel niemand meer in democratie door regimechange. Tegelijkertijd heeft de reputatie van de VS in grote delen van de wereld een knauw opgelopen. Onze vrienden van het progressieve National Democratic Institute (NDI) waarmee de PES samenwerkt merken dat ook.
Met het NDI hadden wij een expertmeeting over democratiebevordering in Arabische landen. De Bush-administratie laat zich weinig meer gelegen liggen aan het democratische gehalte van de regeringen waarop de VS leunen. Stabiliteit heeft voorrang boven alles. Democratische experimenten zijn niet gewenst.
De EU steunt deze lijn in de praktijk ook al staan overeenkomsten met landen als Egypte vol mooie woorden. Ik meen dat we veel actiever op verandering moeten aansturen, uit principe maar ook omdat de geprezen stabiliteit schijn is. Ik geef toe, eenvoudig zal dat niet zijn.
Vandaag verschijnt een boek van GroenLinks collega Joost Lagendijk en mij over het thema: STUREN BIJ DE MOSLIM BUREN. Daarin pleiten we voor een geleidelijk proces van democratisering. Dat zou moeten bestaan uit een open maar zeer kritische dialoog met politieke moslimbewegingen over hun mogelijke rol, uit versterking van seculiere oppositiepartijen, veel meer ruimte voor de civiele samenleving, armoedebestrijding en bovenal een geleidelijke ontmanteling van de autoritaire regimes.
Deze aanpak kan niet meteen rekenen op steun in Washington want ook de Democratische presidentskandidaten blijven voorzichtig als het over het Midden-Oosten gaat.