Srebrenica
De eerste blog op mijn nieuwe website wijd ik aan mijn laatste optreden als lid van het Europees Parlement. Op 11 juli wordt elk jaar in Bosnië de massamoord van Srebrenica herdacht. Dat was het dramatische dieptepunt van de oorlogen in het voormalige Joegoslavië. Nederland was daarbij op een bijzondere wijze betrokken omdat Nederlandse VN soldaten niet in staat waren de slachtoffers voldoende bescherming te bieden.
Hoe dat kon gebeuren, is nooit helemaal opgehelderd omdat de bevelslijnen onduidelijk waren. De schuldvraag zal wel nooit beantwoord worden. Dat is vooral treurig voor de nabestaanden die met de verschrikkelijke tragedie moeten leven. Hen helpen de herinnering in stand te houden is wel het minste wat we kunnen doen. Daarom nam ik de uitnodiging aan om te spreken op de herdenking in Den Haag op 11 juli, twee dagen voor mijn officiële afscheid als Europarlementariër.
Ik werd daarvoor gevraagd omdat mede op mijn initiatief het Europees Parlement in januari van dit jaar de landen van de EU heeft opgeroepen voortaan op die elfde juli de slachtoffers van Srebrenica te herdenken.
In het EP is sinds de opname van collega's uit de nieuwe lidstaten veel discussie ontstaan over de tragische erfenis van het Stalinisme en zijn er vele oproepen gedaan om meer aandacht te besteden aan hen die daaronder zwaar geleden hebben. Ik vind dat een begrijpelijke wens die door het EP inmiddels ook gehonoreerd is. Maar dan mogen we ook niet vergeten dat nog niet zo lang geleden - in de negentiger jaren van de vorige eeuw en in Europa - 8000 mannen in een week tijd werden vermoord.
Waar ingrijpen in de Sovjet Unie tijdens de Koude Oorlog met zijn nucleaire dreiging onmogelijk leek, gold dat niet voor het conflict in de Balkan. De internationale gemeenschap - Europa voorop - faalde compleet. Voor mij is en blijft dit de meest treurige ervaring van mijn politieke leven.