De Franse krant Le Monde omschreef het binnenkort aflopende Franse voorzitterschap van de Europese Unie als de wederopstanding van de lidstaten. Dat typeert volgens de kwaliteitskrant het succes van de Franse president Sarkozy. Zelden zijn de regeringsleiders zo vaak bij elkaar geweest als in het afgelopen half jaar. De agenda loog er dan ook niet om: De kwestie Georgi?, de financi?le en economische crisis en het pakket maatregelen tegen de klimaatverandering. Sarkozy zette Europa op de kaart met snel en doortastend optreden van de Eurolanden en de EU als geheel. Ook al is hij geen socialist, het succes is hem gegund. Ook vandaag in de grote vergaderzaal van het EP. Daar benadrukte hij dat uiteindelijk de lidstaten de ruggengraat vormen van de EU en dat deze in crisissituaties in staat zijn gebleken grote beslissingen te nemen. Of deze trend onder het komend Tsjechisch voorzitterschap wordt voortgezet, wordt door menigeen betwijfeld. Het Europa van de natie, zoals president Sarkozy zei, staat of valt met de kwaliteit van het voorzitterschap.

Maar er is wel degelijk kritiek. Als voorzitter van de EU mag de Franse president het goed gedaan hebben, dit neemt niet weg dat hij de leider van rechts is in zijn eigen land. Niet iedereen is blij met een exclusieve rol van de regeringsleiders. De Europese Commissie en het Europees Parlement dreigen ondergesneeuwd te raken. Hun rol komt minder voor het voetlicht. Dat kan het democratische gehalte van de EU aantasten en de effectiviteit van het dagelijks bestuur ondermijnen. Natuurlijk heeft het EP alle initiatieven van de Europese Raad ondersteund. Zij waren noodzakelijk maar wij hebben ook duidelijk gemaakt dat snelheid van handelen uiteindelijk niet ten kosten mag gaan van de democratische controle. Sarkozy zei aan het eind van zijn toespraak dat Europa hem in de voorbije periode veranderd heeft. Hij heeft geleerd dat bij een sterk Europa sterke lidstaten horen. Hij wees daarbij op de verantwoordelijkheid van de grotere landen daaraan bij te dragen. Ik zou daaraan willen toevoegen dat sterke instellingen evenzeer nodig zijn voor een effectief Europa.