Het EP is er altijd als de kippen bij om de Europese Unie te veroordelen wanneer deze weer eens onderlinge ruzies openlijk uitvecht. Dat is fnuikend voor de buitenlandse politiek waar eensgezind optreden meer dan waar ook geboden is. Dat is in het geval van Georgie aardig gelukt.

Als woordvoerder van de sociaaldemocratische fractie sta je dan voor de keus of je in het EP hetzelfde wil of absolute voorrang geeft aan de eigen opvattingen. We kozen ervoor te kijken of we er met de andere grote fracties uit konden komen. Die zitten overigens met hetzelfde dilemma.

Het onderhandelingscompromis week natuurlijk af van wat wij in onze fractie voorbesproken hadden. Weliswaar bleven onze belangrijkste eisen overeind: Nu geen sancties tegen Rusland en aansluiten bij de conclusies van de Europese top van maandag.

Er waren echter tijdens het fractieberaad veel klachten over het ontbreken van een harde veroordeling van de Georgische regering. Daardoor zou de tekst eenzijdig de schuld bij Rusland leggen. In de onderhandelingen had ik dat punt weggegeven en was ik akkoord gegaan met meer impliciete kritiek. Na een langdurig debat koos de fractie er gelukkig toch voor om het compromis te steunen.