Op 10 kilometer hoogte
Kosovo houdt momenteel iedereen bezig. Ik was in Sloveni? voor overleg met vrienden uit de Balkan-regio en daar had men het over niets anders. Aanstaande zondag wordt de aankondiging van een eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring verwacht. Die is onvermijdelijk geworden nadat alle onderhandelingen met Belgrado mislukt zijn.
Kosovo houdt momenteel iedereen bezig. Ik was in Sloveni? voor overleg met vrienden uit de Balkan-regio en daar had men het over niets anders. Aanstaande zondag wordt de aankondiging van een eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring verwacht. Die is onvermijdelijk geworden nadat alle onderhandelingen met Belgrado mislukt zijn.
Van de Kosovaren mag niet verwacht worden dat zij na alles wat er gebeurd is (oftewel: Milosevic) onder Servisch gezag terugkeren. Deze realiteit bepaalde de discussie met de collega's van de sociaaldemocratische fractie en bekenden uit Zuid-Oost Europa.
Maar het is voor velen geen gemakkelijke. De Macedonische partijleider bijvoorbeeld vreest de politieke gevolgen voor haar land. Met een grote Albanese minderheid, die Kosovo wil erkennen, maar ook met traditioneel goede betrekkingen met Servi?.
Of neem de Serven in Bosni?-Herzegovina: Hoe zullen zij reageren? De politieke stabiliteit in meerdere landen lijkt in het geding temeer daar Belgrado volgens eigen zeggen hard zal reageren, politiek en economisch.
In het vliegtuig terug heb ik een prachtig uitzicht op zonovergoten bergen die het beeld van de Balkan bepalen. Iemand heeft me ooit uitgelegd dat de mensen daar om die reden een beperkte mentale horizon hebben met een vijandige houding tegenover de buitenwereld.
Ik vind deze redenering onzin maar moet er wel aan denken wanneer ik de krampachtige houding van de Servische regering observeer. Dat ze niet staat te juichen bij de onafhankelijkheid van Kosovo begrijp ik, maar zich daarom isoleren van Europa vind ik fout.
In Ljubljana hebben we veel gepraat over wat nu eigenlijk de rol van de EU is. De EU heeft de moeilijke taak de stabiliteit in de regio te bewaken. Dat kan zij door de landen te steunen in hun ambitie lid te worden van de EU. En dit geldt met name voor Servi?. En er moet ge?nvesteerd worden in Kosovo. De EU- operatie daar moet starten.
Tot nog toe heb ik het niet gehad over de formele erkenning van een onafhankelijk Kosovo. Dat is een teer punt want er zijn altijd volkenrechtelijke complicaties . Wat er staat te gebeuren is politiek onvermijdelijk geworden maar ik sta er niet bij te juichen.
Weer een staat erbij die voorlopig niet op eigen benen kan staan. Deze processen kennen geen winnaars.
De EU hoeft Kosovo niet te erkennen. Dat zoeken de lidstaten maar uit. Hetzelfde geldt voor het Europees Parlement. Geen voorbarige uitspraken van "oh wat zijn we blij" maar ons concentreren op de daadwerkelijke verantwoordelijkheid van de EU voor wat de grootste buitenlandpolitieke operatie ooit zal zijn.